Dnia 16 września, w sobotę do jeleniogórskiego klasztoru Sióstr magdalenek od pokuty przybyły Panie z miasta Jelenia Góra i okolic na kolejne formacyjne spotkanie kobiet. Tematem przewodnim była postać biblijnej Judyty, kobiety mądrej i roztropnej.
Rozpoczęło się ono w kaplicy o godzinie 12.00 Eucharystią, którą w intencji uczestniczek i sióstr odprawił Ksiądz Jakub Bochyński. Następnie w sali spotkań Ksiądz Jakub w konferencji ukazał historię Judyty na tle zagrożenia Izraela ze strony Nabuchodonozora w VI wieku p.n.e.. Miejscem strategicznym staje się Betulia, broniąca dostępu do ziem Izraelitów; jej symboliczna nazwa nawiązuje do Betel („dom Boga”). Mieszkańcy bronili miasta przez trzydzieści cztery dni. W momencie duchowego załamania, beznadziei i bezradności mieszkańców Betulii na scenę wkracza wdowa Judyta, żona Manassesa. Zamożność, piękno a nade wszystko bogobojność zapewniły tej kobiecie szczególniejsze znaczenie i szacunek w narodzie. Judyta jest kobietą mądrą i roztropną. Judyta wzywa do bezgranicznego zaufania Bogu i modlitwy oraz przyjęcia Jego woli w cierpieniu. Jako kobieta odważna, ufa Bogu, ale również podejmuje działania, dzięki którym ocala swój naród Izrael. Odpowiedzią Judyty jest pieśń dziękczynna, w której uwielbia i wywyższa Boga za wielkie dzieła, które uczynił. Ksiądz Jakub wskazał, że Judyta jest typem Maryi. W „Godzinkach o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny” śpiewamy: ”O mężna białogłowo, Judyt wojująca, od niewoli okrutnej lud swój ratująca”. Zwycięstwo Judyty jest figurą zwycięstwa Maryi nad szatanem, którego ostatecznie dokonał Syn Maryi, Jezus Chrystus, poprzez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie. Podsumowując, Ksiądz postawił Judytę, jako wzór i przykład dla współczesnych kobiet. Wiele kobiet czuje się dziś jak kobieta walcząca na polu zawodowym i w życiu społecznym. Ważną stroną kobiety jest walka wdziękiem i pięknem, a nie siłą. Najważniejszym atutem jest jednak bezgraniczne zaufanie Bogu. Każda więc kobieta może z postawy Judyty czerpać wzór. Judyta posiadała również zalety ducha, swe serce oddała Bogu. Jest przykładem kobiety pięknej w sposób integralny. Zewnętrzna powierzchowność jest obrazem jej wnętrza i głębi. Z kolei piękno wnętrza i duchowy pokój wypływa z bliskości i bojaźni Boga. Człowiek jest piękny, gdy promieniuje wewnętrzną głębią i miłością; gdy jest świadomy, że jest „ikoną Boga” i nosi w sobie odbite piękno Stwórcy.
Kontynuacją tematu były rozmowy Pań przy poczęstunku, po którym zgromadziłyśmy się na adoracji Najświętszego Sakramentu w kaplicy. Czas ciszy w obecności Bożej i słowa rozważań, które wypowiadała s. M. Bronisława sprzyjał refleksji i odpowiedzi, w czym wyraża się moje piękno duszy, czy jest obecna w moim życiu modlitwa dziękczynna, w której uwielbiam Boga za to, czym mnie obdarza. Modlitwa Koronką do Bożego Miłosierdzia zakończyła nasze spotkanie.
