Rozpoczął się okres Adwentu w kościele katolickim. Sam termin pochodzi od łacińskiego słowa adventus i oznacza: przyjście, przyjazd, pojawienie się monarchy, króla, zwycięskiego wodza. Stąd Adwent jest okresem pobożnego i radosnego oczekiwania na przyjście Pana na końcu czasów. Równocześnie jest czasem przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego, przez który wspominamy pierwsze przyjście Syna Bożego do ludzi. W okresie adwentu kapłan zakłada do Mszy świętej ornat w kolorze fioletowym, symbolizującym czas pojednania z Bogiem i ludźmi. Okres ten nie jest czasem pokuty w takim wymiarze jak Wielki Post, ale posiada swoisty charakter refleksyjny. Z tym okresem przyjęło się wiele zwyczajów. Jednym z nich jest wieniec adwentowy. Umieszcza się go w kościele blisko ołtarza, ale także w wielu domach. Wykonuje się go z gałązek szlachetnych drzew iglastych, takich jak: świerk, jodła czy sosna. Na wieńcu umieszcza się cztery świece symbolizujące cztery adwentowe niedziele. Symbolika wieńca jest bardzo wymowna:
• Zapalane kolejno cztery świece oznaczają nasze czuwanie, stopniowe przybliżanie się do Prawdziwej Światłości – Jezusa Chrystusa.
• Zielone gałązki oznaczają życie.
• Wieniec wyobraża jedność wspólnoty, która duchowo przygotowuje się na przeżycie świąt Bożego Narodzenia.
Poniżej są zdjęcia, które przedstawiają wieńce wykonane przez siostry z niektórych naszych wspólnot.
