Św. Jan Paweł II ustanowił Światowy Dzień Życia Konsekrowanego w Święto Ofiarowania Pańskiego 2 lutego 1997 roku. Powiedział wówczas: „Osoby konsekrowane, jeśli realizują wiernie wszystkie dobrowolnie przyjęte zobowiązania, mogą ukazywać swoim współczesnym, gdzie należy szukać odpowiedzi na ich niepokoje, unikając rozwiązań złudnych i często negujących zbawcze Wcielenie Chrystusa”. Jedno z najstarszych świąt chrześcijańskich jest zatem od ponad 25 lat dniem, w którym Kościół szczególną modlitwą otacza osoby konsekrowane, które odkrywając powołanie do większej miłości, poświęcają życie na służbę Ewangelii. Pragną one przez szczególną formę życia objawiać światu miłość i moc Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego. Pan Jezus ofiarowany w świątyni i oddany Ojcu przez całe Jego życie, jest wzorem dla tych sióstr i braci, którzy wybierają drogę życia w stylu Jezusa, czyli według rad ewangelicznych: konsekrowanej czystości, ewangelicznego ubóstwa i apostolskiego posłuszeństwa.
W tegoroczne Święto Ofiarowania Pańskiego (znane też wielu jako święto Matki Bożej Gromnicznej), na Eucharystii o godz. 11.30 zebrali się w katedrze legnickiej przedstawiciele zakonów, zgromadzeń, instytutów oraz indywidualnych form życia konsekrowanego, posługujących w diecezji legnickiej. Licznie zgromadziły się też siostry magdalenki z różnych wspólnot: Lubania, Jeleniej Góry, Nowogrodźca i Legnicy. Spotkanie rozpoczęło się adoracją Najświętszego Sakramentu, którą poprowadził o. Zdzisław Tamioła OFM Conv, referent ds. instytutów życia konsekrowanego w diecezji legnickiej. Eucharystii przewodniczył biskup legnicki Andrzej Siemieniewski, w koncelebrze wielu księży zakonnych i diecezjalnych.
Liturgię rozpoczęła uroczysta procesja ze świecami, w której uczestniczyły wszystkie osoby konsekrowane obecne w świątyni. W homilii biskup zaznaczył, że Słowo Boże zaprasza nas do zobaczenia na naszej drodze powołania proroka Symeona, który przyszedł do świątyni za natchnieniem Ducha, bo wyczekiwał pociechy Izraela i prorokini Anny, która pełniła służbę w świątyni i nie rozstawała się z nią. Biskup podkreślił, że oboje czekali na wypełnienie się Bożej obietnicy, a czekanie to nie było czymś biernym, ale było życiem w Duchu Świętym i miało wymiar prorocki. Oboje byli w podeszłych latach, a starość przeżywana w Duchu Świętym to radość, namaszczenie i oczy otwarte na zbawienie. Również życie konsekrowane jest darem Ducha Świętego i ma wymiar prorocki.
Biskup Andrzej wyraził wdzięczność wobec wszystkich, którzy podejmują drogę życia radami ewangelicznymi, gdyż są oni potrzebni, by Kościół jaśniał swoją pełnią i dawał świadectwo. Przypomniał, że pośród licznych podejmowanych dzieł i zadań, centralne miejsce zajmuje Eucharystia, która jest źródłem i szczytem naszego życia, a spełnianie się Ewangelii i dzieła zbawienia dokonuje się przede wszystkim w relacjach miłości i jedności między sobą, w modlitwie i relacji z Bogiem. Podczas liturgii nastąpiło również odnowienie ślubów wiążących na zawsze osoby konsekrowane z umiłowanym nade wszystko Jezusem Chrystusem. Na zakończenie wszystkie osoby życia konsekrowanego zebrały się na wspólnej agapie w refektarzu diecezjalnego Domu Słowa.
