Dnia 1 czerwca 2024 roku odbyła się pielgrzymka kobiet konsekrowanych do Sanktuarium Najświętszej Marii Panny „Jutrzenki Nadziei”
w Grodowcu. Pielgrzymowały: siostry zakonne, pustelnica, dziewica konsekrowana i kandydatki do tego stanu, panie z świeckiego instytutu życia konsekrowanego i wdowy konsekrowane. Razem 45 osób. Ze Zgromadzenia Sióstr Magdalenek od Pokuty były siostry z Lubania, Jeleniej Góry, Cieplic i Legnicy. Organizatorem i przewodnikiem był ks. Krzysztof Wiśniewski, referent do spraw życia konsekrowanego.
Okazją do zawiązania wspólnoty była już sama podróż autokarem, który wyruszył z Cieplic. W Bolkowie dołączyły benedyktynki z Krzeszowa,
a w Legnicy pozostałe pątniczki. Osoby z rejonu lubińskiego dojechały własnym transportem. Czynnikiem jednoczącym był wspólny śpiew z bogatą aranżacją instrumentalną. O to zatroszczyły się siostry, które również przez cały rok posługiwały swoim uzdolnieniem muzycznym: s. Dorota SAS (skrzypce), s. Filomena SAS (gitara) i s. Marta CSFM (ukulele), s. Ewa CSMM (organy i gitara). Siostry Magdalenki ze wspólnoty w Lubaniu zaopatrzyły się w marakasy. Pozostałe osoby włączały się w śpiew, modlitwę i służbę liturgiczną.
W Grodowcu powitał pielgrzymów ks. Radosław Horbatowski – kustosz sanktuarium. On też wprowadził przybyłych w historię miejsca i kultu maryjnego. Ukazał znaczenie łaskami słynącej figury Maryi Służebnicy Świątyni, umieszczonej w głównym ołtarzu, oraz wymowę całego wnętrza kościoła. Wyróżnił ołtarz zaślubin Józefa i Maryi oraz ołtarz poświęcony tajemnicy Dobrej Śmierci. Zdumiewająca jest także grodowiecka ambona przenosząca nas duchowo na wzgórze, na którym Jezus dokonał cudu nakarmienia zgłodniałych słuchaczy rozmnożonym chlebem. Konfesjonały zwieńczone są postaciami tych, którzy doznali Miłosierdzia Bożego: św. Piotra, Łazarza, marnotrawnego Syna i św. Marii Magdaleny – patronki sióstr magdalenek.
Po nawiedzeniu świątyni, w Domu Pielgrzyma był czas na słodki poczęstunek, rozmowy siostrzane i konferencję duchową. Ks. Krzysztof przywołał tradycję ofiarowania małej Maryi przez rodziców na służbę w świątyni jerozolimskiej. Maryja zaakceptowała fakt, że rodzice pozostawili ją
w dzieciństwie na wychowanie i służbę w Domu Bożym. Wcześnie odeszli. Ksiądz zaprosił osoby konsekrowane do tego, by razem z Maryją, wspominając własne dzieciństwo i rodziców, ofiarowały się raz jeszcze z całą historią na służbę Panu. Dziś źródłem szczęścia dla nas jest miłość Chrystusa.
Następnie odbyła się adoracja Najświętszego Sakramentu z nabożeństwem pierwszej soboty i różańcem świętym dla wszystkich nawiedzających sanktuarium. Siostry prowadziły śpiew. Po adoracji rozpoczęła się celebracja Eucharystii. W homilii ks. Krzysztof podkreślił, że życie konsekrowane jest konkretnym rozwinięciem słów psalmisty: „Twoja łaska, Panie, jest cenniejsza od życia” i jest odpowiedzią na tęsknotę duszy i ciała za Bogiem. Jest to dar uprzedzającej łaski – bycia kochanym przez Boga za darmo. Łaskę nawrócenia i powołania otrzymujemy z nieba, nie od ludzi. Od nas jednak zależy przyjęcie tej łaski i oparcie życia na niej. Wspólny obiad był spożywany w atmosferze otwartości, serdeczności, jak na siostrzaną miłość przystało. Ten dzień był świadectwem budowania jedności w Panu i radości z różnorodności charyzmatów i powołań.
