Relacja po Sympozjum
Wszyscy jesteśmy powołani do świętości ?
Siostry św. Marii Magdaleny od Pokuty zostały sprowadzone na ziemie polskie w XIII wieku, do Nowogrodźca nad Kwisą, przez św. Jadwigę Śląską. Wierne swojemu charyzmatowi w modlitwie i pokucie wynagradzającej za grzechy świata, a zwłaszcza kobiet Siostry pełnią swoją misję w Kościele szerząc ducha nawrócenia i pokuty. Główną siedzibą Sióstr w Polsce jest klasztor w Lubaniu, który powstał w 1320 roku. Obecnie w tym miejscu znajduje się Dom generalny i formacyjny Zgromadzenia.
Od 5 lat Siostry przeżywają 9-letnią Nowennę w ramach przygotowań do Jubileuszu 700-lecia klasztoru magdaleńskiego w Lubaniu w 2020 roku. Każdy rok Nowenny poświęcony był tematyce związanej z dziedzictwem duchowym i historycznym Zgromadzenia. Obecny V Rok Nowenny, trwający od 10 czerwca 2015 do 10 czerwca 2016, dedykowany został sylwetkom świątobliwych sióstr magdalenek od pokuty. Przyjęcie takiego czasu związane jest z bullą papieża Grzegorza IX Religiosam vitam eligentibus, z dnia 10 czerwca 1227 roku, zatwierdzającą prawnie Zakon Magdalenek od Pokuty. Wielowiekowa tradycja Magdalenek od Pokuty zakładała, że nie będą się one starać o wyniesienie na ołtarze żadnej ze swoich Sióstr. Dopiero podczas ostatniej Kapituły Generalnej Siostry zdecydowały, że podejmą starania o rozpowszechnianie informacji nt. Sióstr które umarły w opinii świętości. Stąd też myśl o zorganizowaniu dnia 05 marca br. sympozjum nt. świątobliwych sióstr magdalenek od pokuty. W gronie prelegentów znalazły się osoby dobrze przygotowane z dziedziny filozofii, duchowości i historii Kościoła. Co pozwoliło na ujęcie zagadnienia świętość w różnych wymiarach. Spotkanie rozpoczęło się wspólną Eucharystią w kaplicy Domu generalnego Sióstr. Następnie miały miejsce trzy konferencje: dr Józef Fr. Tarnówka, salwatorianin – „Kościół żyje obcowaniem świętych”, mgr lic Iwona Hałamuszka, magdalenka od pokuty – „Świętość na drodze rad ewangelicznych”, dr Piotr Stefaniak – „Oblicza świętości – świątobliwe siostry magdalenki od pokuty”. Sympozjum ubogacił taniec ewangelizacyjny w wykonaniu Sióstr Magdalenek od Pokuty (choreografia s. Dagmara Zakrzewska) oraz prezentacja komputerowa „Świętymi bądźcie” (przygotowanie s. Ewa Kata). Na zakończenie wspólnie odmówiono w kaplicy Koronkę do Bożego Miłosierdzia.
Słuchacze mogli pogłębić wiedzę na temat świętości i sposobów jej wyrażania według stanu i powołania. Wszyscy jesteśmy powołani do świętości, która ma swoje źródło w wezwaniu Boga „Świętymi bądźcie bo Ja jestem Święty, Ja Pan” (Kpł 20,26) oraz w uczestnictwie w Bożej naturze i Bożym synostwie w Jednorodzonym Synu Boga. Świętość nie polega na dokonywaniu rzeczy niezwykłych, lecz na niezwykłym podejściu do rzeczy zwykłych i codziennych. Można ją osiągnąć już dziś, pokładając ufność i nadzieję tylko w Bogu i w Jego planie.
s. Iwona Hałamuszka, magdalenka od pokuty
Refleksje sióstr po Sympozjum
Pierwsza konferencja pt. „Kościół żyje świętych obcowaniem”, którą wygłosił o. J. F. Tarnówka, salwatorianin, dotyczyła ogólnie tematu świętości. Była dla mnie zachętą jak patrzeć na „swoich” świętych i szukać tych świętych, którzy są mi dani przez Pana Boga, jako moi szczególni patronowie. Historia życia każdego człowieka, moja również wypełniona jest obecnością świętych. Prelegent zachęcił świadectwem swojego życia, jak szukać i dać się znaleźć świętym w codziennym naszym życiu. Uświadomił mi nie tyle, że my sobie wybieramy świętych, ale że oni nas pociągają. Dani są nam od Boga. Ich świętość, naśladowanie Jezusa może być dla nas inspiracją. Ten wykład wzbudził we mnie refleksję dotyczącą mojego doświadczenia ze św. Antonim i innymi świętymi, których szczególnie cenię.
Tematyka drugiego wykładu naszej s. Iwony Hałamuszka była mi bardzo bliska. Dotyczyła rad ewangelicznych i ich realizacji na drodze do świętości. Ponownie postawiłam sobie pytanie czy jestem świadoma obowiązków z nich płynących. Czy droga rad ewangelicznych jest moją drogą do świętości. Poprzez odpowiedz na Boże wezwanie stają przede mną konkretne wymogi. Treść tego wykładu pokazał mi, że pomoc w realizacji ślubów jest znajdę również w naszych zakonnych, wewnętrznych przepisach, czyli konstytucji i dyrektorium zatwierdzonych przez Kościół. Trzeba nam odwoływać się do osobistego doświadczenia, ale zawsze zgodnie z nauczaniem Kościoła odnośnie realizacji ślubów w życiu zakonnym. Zrozumienie sensu tych rad, z pomocą łaski Bożej jest łatwiejsze do ich realizacji. Tematyka wykładu została przestawiona w bardzo wyrazisty konkretny sposób. Wykład był bogaty w treści, a jednocześnie atrakcyjny. Taka forma jest też potrzebna ponieważ często jak mówimy o realizacji ślubów to temat się rozmywa. Nie zawsze wiemy jak konkretnie realizować rady ewangeliczne w życiu. Siostra w sposób konkretny i przejrzysty wykazała, czym się różnią poszczególne śluby. Jak się przenikają. Na przykład jak posłuszeństwo przenika się z ubóstwem.
Trzeci wykład pana Piotra Stefaniaka, historyka był jak zwykle interesujący. Zaprezentował obszerną wiedzę tak, że z przyjemnością słuchało się o postawach naszych sióstr poprzedniczek. Mówił bardzo żywo. Zwrócił uwagę na nasze świątobliwe siostry, wzorce naszego Zgromadzenia. Budziło to refleksje, jak możemy wzorować się na ich życiu. Nie chodzi o nie wiadomo jakie wzniosłe akty, ale o konkretne działania i czyny realizowane każdego dnia w duchu miłości, prostocie i pokorze. Bardzo mocno dotknęło mnie to i poruszyło a zarazem uświadomiło, że wszystkie akty pokutne Magdalenek mają wartość na ile są przesiąknięte modlitwą. Prelegent pokazał, że siostry które pracowały, działały, udzielały się nawet żyjąc w klauzurze, wiernie trwały na modlitwie jednocześnie podejmując konkretne prace. Umiały zachować równowagę i harmonię, żeby to co robią było omodlone. Zwrócił uwagę na wartość modlitwy brewiarzowej (wszystkie godziny Liturgii Godzin), która trwała w naszym zakonie nieprzerwanie. To daje poczucie bycia wybraną do pielęgnowania tej modlitwy. Po zakończeniu wykładu nasze Siostry wspominały postawy tych, które żyły współcześnie i zostały zapamiętane jako siostry rozmodlone, ofiarne. Ważne jest to świadectwo. Osobiście, jak pracowałam w zakrystii kościoła pw. św. Erazma i Pankracego
w Jeleniej Górze usłyszałam od osób przychodzących do parafii wspomnienia o śp. s. Cherubinie, która pracowała tam jako organistka. Dzielili się oni swoimi spostrzeżeniami jak gorliwie pracowała. Z jaką sumiennością przestrzegała przepisów liturgicznych. Jak widzieli ją modlącą się. I to też mi pomaga jak na co dzień można łączyć pracę z modlitwą.
s. Anna Halfar
Sympozjum, w którym brałam udział, było dla mnie ubogacające, gdyż interesuję się żywotami świętych. Są one dla mnie inspiracją, by starać się stawać świętą, by naśladować Chrystusa w podobny do ich życia sposób, choć oczywiście różny i równie osobliwy.
Wspominając nasze świątobliwe mniszki magdaleńskie mogłam się wzbogacić duchowo, albowiem jak mówi prefacja o świętych: ?Przykład świętych nas pobudza a ich bratnia modlitwa nas wspomaga, abyśmy osiągnęli pełnię zbawienia?.
Sympozjum było również okazją do tego, bym odnowiła w sobie pragnienie świętości przez naśladowanie Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego. Najważniejszym tematem był dla mnie podjęty temat rad ewangelicznych, a szczególnie ewangelicznej rady czystości. Kochać Boga sercem czystym i niepodzielnym ? to piękne ale i trudne. Z pomocą przychodzą mi słowa psalmu 51: ?Stwórz o Boże we mnie serce czyste??
Te słowa, którymi tak często się modlimy, są moją szczególną drogą dążenia do świętości i prośbą do Boga, aby mi pomógł oczyścić serce i kochać Go nade wszystko, bardziej niż siebie samą. Miłość Boga i bliźniego ? do tego czuję się wezwana.
s. Agnieszka Łoin
