Magdalenki
Dusze mogą się oczyścić tylko w gorejącym płomieniu miłości, a nie w błędnym świetle ludzkich rozumowań.
Św. Augustyn
Siostry pociągnięte na drogi naśladowania Chrystusa, podejmują w duchu pokuty dzieła dla Królestwa Bożego, aby naśladować przykład św. Marii Magdaleny w miłowaniu Boskiego Zbawiciela.
Zgromadzenie Sióstr św. Marii Magdaleny od Pokuty sięga swym rodowodem początku XIII wieku i jest wyrazem troski Kościoła o los moralnie zaniedbanych kobiet i dziewcząt. U początków istnienia siostry prowadziły ściśle kontemplacyjny charakter życia.
Pierwszy klasztor magdalenek od pokuty na ziemiach polskich został ufundowany w Nowogrodźcu nad Kwisą w 1217 r. przez św. Jadwigę Śląską i jej małżonka Henryka Brodatego. W 1320 r. dzięki staraniom księcia Jaworskiego i Ziębickiego Henryka zainicjowano istnienie konwentu w Lubaniu, który jako jedyny przetrwał bezlitosną sekularyzację klasztorów przeprowadzoną przez rząd pruski w 1810 r.
Wciągu wieków ówczesny Zakon przechodził różne koleje losu i z upływem lat siostry coraz bardziej angażowały się w dzieła apostolskie podejmowane dla Królestwa Bożego, aby przez nie naśladować przykład naszej Świętej Patronki Marii Magdaleny w miłowaniu Chrystusa.
Charyzmatem Sióstr św. Marii Magdaleny od Pokuty jest pokuta wynagradzająca za grzechy świata, a szczególnie za grzechy kobiet, które pobłądziły na ścieżkach życia wytyczonych przez Boga każdemu człowiekowi drogowskazami Jego Przykazań. Stąd szczególne miejsce w duchowości sióstr zajmuje kult Najświętszego Serca Pana Jezusa, któremu magdalenki wynagradzają za grzechy człowieka.