W szeregu patronów Zgromadzenia Sióstr św. Marii Magdaleny od Pokuty, jak nazwa zgromadzenia sugeruje, na samym przedzie staje postać św. Marii Magdaleny. Następną osobą jest św. Augustyn od którego nasze Zgromadzenie przyjęło swoją regułę oraz św. Jadwiga Śląska, która sprowadziła Magdalenki do Polski i wraz z mężem ufundowała klasztor w Nowogrodźcu nad Kwisą.
św. Maria Magdalena
Dla wczesnochrześcijańskich myślicieli Maria Magdalena była symbolem ludzkości tęskniącej do nowego życia oraz miłości w Bogu i uosabiała odkupienie, odkryte przy pustym grobie w ogrodzie, podobnie jak Ewa w innym ogrodzie uosabiała nasz upadek. Tradycja zachodniego chrześcijaństwa wytworzyła bogactwo legend o tej świętej.
św. Maria Magdalena jako pierwszy świadek zmartwychwstania nazwana została przez Kościół Wschodni Apostołką Apostołów.
O Marii Magdalenie wiadomo niewiele, co nie przeszkadza, że od wieków otaczana jest ona wielkim kultem. Liczne przekazy utożsamiały tę uczennicę Chrystusa z Marią z Betanii i z Marią Pokutnicą, inne źródła surowo negują ten fakt. Marek Ewangelista twierdzi, że Maria Magdalena pochodziła z Magdali nad jeziorem Genezaret. Została uleczona przez Chrystusa z opętania (Mk 16,9), a następnie została Jego towarzyszką. Wszyscy czterej Ewangeliści potwierdzają obecność Magdaleny w godzinie śmierci i złożenia do grobu Chrystusa. Według Jana udała się w poranek zmartwychwstania do pustego grobu i spotkała Pana powstałego z martwych, który powierzył jej posłanie do Apostołów (J 20, 16-18).
Opóźniejszym życiu Marii Magdaleny istnieją tylko legendy. Najsłynniejsza z nich, z tzw. cyklu legend prowansalskich z X/XI w. podaje, że wraz ze swoją siostrą Martą i bratem Łazarzem udała się statkiem do południowej Francji, gdzie głosiła Ewangelię, lub żyła jako pokutnica w pobliżu Aix-en-Provence. Dziś dwie miejscowości francuskie- Včzelay w Burgundii oraz St-Maximin-la-Sainte-Baume w Prowansji deklarują, że są w posiadaniu relikwii świętej. W nich do dziś wielką czcią otaczana jest postać świętej Marii Magdaleny, do której przybywają wciąż ogromne rzesze pielgrzymów szczególnie na dzień jej liturgicznego wspomnienia- 22 lipca. Według przekazów greckich Maria Magdalena została pochowana w Efezie w Turcji, gdzie jej grób otacza się czcią już od VI wieku. Dla sióstr magdalenek jest ta święta wzorem w umiłowaniu Pana nade wszystko i ją pragną naśladować, by zyskać, jak ona, szczególne względy Mistrza.
Święty Augustyn
Augustyn należy do znakomitych postaci chrześcijaństwa i Kościoła katolickiego. Jeo działalność wyznaczyła zasady, które częściowo nadal obowiązują. W czasach, w których żył – był duchowym przywódcą Afryki, swojej ojczyzny, ale również całego Zachodu. Dzięki swej regule zakonnej do dziś uznawany jest za jednego z najważniejszych ojców katolickiego życia zakonnego. Z kolei jego dzieła słusznie zapewniły mu tytuł najwybitniejszego teologa chrześcijańskiej starożytności. Urodził się w Numidii (Algieria). Jego ojciec był poganinem, matka- św. Monika – chrześcijanką. Matka wychowała go w wierze w Chrystusa, kierowała jego życiem i towarzyszyła mu aż do śmierci w387 r. okazując synowi wiele troski i wielkiej radości, gdy ten się nawrócił. Od szesnastego roku życia Augustyn mieszkał z konkubiną w Kartaginie. W 372 r. urodził im się syn Adeodat. Poszukując prawdziwego chrześcijaństwa (nie był jeszcze ochrzczony) w 374 r. |w wieku dwudziestu lat wstąpił do sekty manichejskiej, ale w tym dualistycznym systemie religijnym go nie odnalazł. W międzyczasie ukończył studia i był nauczycielem oraz profesorem retoryki w Tagaście, w Kartaginie a później w Rzymie, zaś od 384 r. – w Mediolanie. Pod wpływem kazań biskupa Ambrożego ostatecznie się nawrócił i w 387 r. w Wielkanoc przyjął chrzest z jego rąk. W 388 r. powrócił do Tagasty, gdzie wraz z grupą podobnych do niego osób rozpoczął życie zakonne. Wiosną 391 r. przyjął święcenia kapłańskie, a w 396 r. został biskupem Hippony (Numidia). Również jako biskup przebywał z podległymi mu kapłanami we wspólnocie zakonnej. W ciągu 34 lat sprawowania urzędu był niestrudzonym duszpasterzem i najlepszym kaznodzieją swoich czasów. Nieprzerwanie zwalczał wszelkie herezje. Jego pisma zdominowały teologię i filozofię kolejnych wieków. Często mówi się o nim jako o najbardziej twórczym pisarzu Kościoła. Do jego najważniejszych pism należą ?Wyznania? oraz ? O Państwie Bożym?- apologia całego chrześcijaństwa. Augustyn zmarł 28 stycznia 430 r. podczas oblężenia Hippony przez Wandali. Jego szczątki przewieziono w VII wieku do Pawii w północnych Włoszech, gdzie od tego czasu spoczywają w kościele S. Pietro in Ciel deOro.
Augustyn uważany jest, obok Grzegorza Wielkiego, Ambrożego i Hieronima, za największego ojca Kościoła łacińskiego. Z reguły, którą napisał dla klasztoru żeńskiego w Hipponie, w ciągu wieków korzystały najważniejsze wspólnoty augustiańskie i nie tylko. Jedną z nich jest właśnie Zgromadzenie Sióstr św. Marii Magdaleny od Pokuty, które żyją tą regułą i w sposób szczególny czczą jej autora.
Bóg nas nie opuszcza, jeśli my Go nie opuszczamy
Święta Jadwiga Śląska
Jadwiga urodziła się ok. 1174 r. w Andechs ( Bawaria- Niemcy) jako córka Bertolda, hrabiego Andechs i księcia Meranii. Otrzymała wychowanie w klasztorze benedyktynek w Kitzingen ( Bawaria). Mając lat 12 została zaślubiona z Henrykiem I, księciem śląskim, któremu w szczęśliwym małżeństwie powiła siedmioro dzieci. Wraz z mężem troszczyła się o chrystianizację Śląska i utorowała drogę misjonarzom z licznych krajów. Wspólnie z mężem założyła w 1202 r. w Trzebnicy koło Wrocławia klasztor cysterek, który był pierwszym konwentem żeńskim na terenie Śląska. Zatroskana o morale polskich kobiet i dziewcząt, w 1217 roku sprowadziła z Marsylii do Nowogrodźca nad Kwisą białe damy, jak nazywano potocznie pierwsze magdalenki, z racji koloru stroju przez nie noszonego. Jadwiga była fundatorką szpitali i instytucji zajmujących się pielęgnacją chorych.
Po śmierci męża Henryka Brodatego, spędziła ostatnie lata w klasztorze w Trzebnicy. Mężnie przeżywała nieszczęścia rodzinne ( śmierć sześciorga dzieci), w tym również śmierć ostatniego syna i dziedzica- Henryka Pobożnego, który poległ pod Legnicą w bitwie z Tatarami w 1241 r. Zmarła 15 października 1243 r. w Trzebnicy i tam została pochowana, a jej grób jest do dzisiaj miejscem licznych pielgrzymek.
Dla sióstr magdalenek jest dobrodziejką, za przyczyną której znalazły się na ziemiach polskich, ale też jest wzorem kobiety zatroskanej o dobro drugiego człowieka.